مروری بر کاربرد کودهای آلی رایج در کشت و تولید برنج سالم و ارگانیک

برخیروش‌های متداول کشاورزی، موفقیت قابل‌ ‌قبولی در استفاده از منابع نداشته و با اتکاء به نهاده‌های مصنوعی موجب ایجاد سیستم­های زراعی ناپایدار، بروز بحران­های زیست‌ محیطی و اثرات منفی بر سلامت انسان و دام گردیده است. این در حالی‌ست که ایمنی غذایی و کیفیت محصولات کشاورزی در بسیاری از نقاط جهان، دغدغه اصلی بسیاری از مردم در طبقات متوسط و پردرآمد جوامع به‌شمار می­رود. زراعت ارگانیک یکی از روش­های به‌‌زراعی تولید محصولات کشاورزی است که عدم استفاده از نهاده­های شیمیایی یکی از پارامترهای اساسی آن است. بر طبق آمار فائو سطح زیر کشت برنج در ایران در سال 2016، 556787 هکتار بود که بخش وسیعی از آن از پتانسیل و استعداد لازم به‌منظور ترویج روش‌های کم‌‌نهاده و بدون ‌نهاده در تولید محصول سالم- ارگانیک برخوردار است. با توجه به بررسی‌های صورت گرفته و در راستای کاهش و مصرف متعادل کودهای شیمیایی، کاربرد 5/2 تا 20 تن در هکتار کود مرغی، پنج تا 20 تن در هکتار کود گاوی و 10 تا 40 تن در هکتار کود گوسفندی، 20 تن در هکتار کود سبز، پنج تا 10 تن در هکتار کمپوست آزولا، پنج تن در هکتار کمپوست کاه و کلش به‌تنهایی و یا در تلفیق با کودهای شیمیایی در مزارع برنج توصیه شده است و به‌نظر می‌رسد که کاربرد کودهای آلی با بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی خاک، موجب کاهش چشمگیر (70 تا بیش از 90 درصد) مصرف کودهای شیمیایی شده و اثرات مثبت فراوانی را در جهت پایداری تولید برنج به‌دنبال داشته باشد.